wg Wikipedii
wg "CLENODIUM"
herb Rekowski II
Inna nazwa: Wantoch-Rekowski, Wentoch-Rekowski, Wotoch-Rekowski, Wantoch II, Wentoch, Księżyc odmienny
Blazon: Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego: W polu błękitnym półksiężyc z twarzą złoty, nad którym pięć takichż gwiazd (2 i 3). Klejnot: nad hełmem w koronie ogon pawi. Labry błękitne, podbite złotem.
Kaszubski herb szlachecki, według Przemysława Pragerta odmiana herbu Księżyc.
Najwcześniejsze wzmianki: Herb znany z kilku herbarzy polsko- i niemieckojęzycznych. Wymieniają go: Winckler (Die nationalitaten Pomerellens, jako Wentoch), Ledebur (Adelslexikon der preussichen Monarchie von..., jako Wentoch-Rekowski i Wentoch), badacz dziejów rodziny Franz Friedrich Hugo Wilhelm Michael von Wotocha-Rekowskiego (Versuch einer Geschlachte der aus Landen Bütow und Lauenberg in Pommern stammenden Adelsgeschlechter von Wotoch, von Styp, von Wrycz und von Gynz Rekowski, ale gwiazdy w pas), Mülverstedt (Die Wappen der von Wantoch-, von Gynz-, von Styp-, und von Wrycz-Rekowski, ale gwiazdy w układzie 3 i 2), Żernicki (Der polnische Adel jako Gustkowski i Wantuch), Nowy Siebmacher (jako Rekowski IV i Wentoch) oraz Ostrowski (Księga herbowa rodów polskich, jako Rekowski II).
Rodzina Rekowskich: Rekowski to jedno z najbardziej znanych nazwisk kaszubskich. Pochodzi od wsi Rekowo. Wieś ta była od początku własnością odrębnych rodzin, które przyjmowały następnie wspólne nazwisko odmiejscowe. Wedle dokumentu z roku 1638, powołującego się na przywilej z roku 1528, w Rekowie siedziały rody: Wotoch, Stip, Dorzik, Mrozik oraz Fritz (Fritze, Friz). W XVIII-XIX wieku dzielili się na linie: Wantochów (Wotochów), Stypów, Wryczów (Wrycza) i Gynzów (Günz). Herb Rekowski II to jeden z kilku herbów przypisywanych linii Wantochów (Wotochów).
Rodzina Rekowskich-Wotochów: Rekowscy herbu Warmia.
Herbowni: Reckowski, Reckowsky, Rekoskie, Rekowski, Rekowsky z przydomkiem Wotoch (Wantoch, Wentoch, Wętoch, Wotoch, Vandoch, Vantoch, Woytoch) m.in. w linii z Czarnej Dąbrowy, chociaż Pragert powątpiewa w słuszność tego przyporządkowania.
Wedle Żernickiego, herbu tego miała też używać rodzina Wantuch z Mazowsza, która dała początek Sulerzyckim oraz Gostkowscy z gałęzi Wantochów biorący nazwisko od Gostkowa.
herb Rekowski III
Inna nazwa: Wantoch-Rekowski, Wentoch-Rekowski, Wotoch-Rekowski
Herb znany był przynajmniej w dwóch wariantach. Opisy z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego:
Blazon: Na tarczy dzielonej w pas w polu górnym, srebrnym, rak w prawo, w polu dolnym, czerwonym, miecz złoty z dwiema takimiż gwiazdami po bokach i takimż półksiężycem u dołu. Klejnotu brak, nad hełmem sama korona. Labry z prawej czerwone, podbite srebrem, z lewej czerwone, podbite złotem.
herb Rekowski III a
Blazon: W polu błękitnym krzyż ćwiekowy srebrny, pomiędzy dwiema gwiazdami złotymi w pas, zaćwieczony na półksiężycu z twarzą srebrnym. Klejnot: nad hełmem w koronie ogon pawi. Labry błękitne, podbite srebrem.
Najwcześniejsze wzmianki: Herb ten przytoczył w swej pracy badacz dziejów rodziny Franz Friedrich Hugo Wilhelm Michael von Wotoch-Rekowski (Versuch einer Geschlachte der aus Landen Bütow und Lauenberg in Pommern stammenden Adelsgeschlechter von Wotoch, von Styp, von Wrycz und von Gynz Rekowski, ale bez barw i podziału tarczy), Nowy Siebmacher (jako Rekowski IIIb) oraz Żychliński (Złota księga szlachty polskiej). Herb ten pochodzi z pieczęci Constantina Casimira Wotocha von Rekowskiego (żył w latach 1846-1880), porucznika w Prusach Zachodnich. Wariant odmienny przytoczył Nowy Siebmacher.
Herbowni: Reckowski, Reckowsky, Rekoskie, Rekowski, Rekowsky z przydomkiem Wotoch (Wantoch, Wentoch, Wętoch, Wotoch, Vandoch, Vantoch, Woytoch), być może z katolickiej linii osiadłej w Wielkopolsce.
Podobnych herbów używali Gynz-Rekowscy (Rekowski VII, Rekowski IX, Rekowski X, Rekowski XI) oraz część Wryczów-Rekowskich (Rekowski VI, Rekowski VII, Rekowski VIII).
herb Rekowski IV
Inna nazwa: Styp-Rekowski, Księżyc odmienny
Blazon: Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego: W polu błękitnym półksiężyc z twarzą srebrny, nad którym trzy gwiazdy złote w pas. Klejnot: nad hełmem w koronie trzy pióra strusie, srebrne między błękitnymi. Labry błękitne, podbite srebrem.
Kaszubski herb szlachecki, wedle Przemysława Pragerta odmiana herbu Księżyc.
Najwcześniejsze wzmianki: Herb znany z prac Ledebura (Adelslexikon der preussichen monarchie von...), Wincklera (Die nationalitaten Pomerellens, jako Styp), Nowy Siebmacher (jako Rekowski III i Rekowski I), Ostrowskiego (Księga herbowa rodów polskich, jako Rekowski III), Żernickiego (Die polnischen Stamwappen) oraz badacza dziejów rodu, Rekowskiego-Wotocha.
Herbowni: Reckowski, Reckowsky, Rekoskie, Rekowski, Rekowsky z przydomkiem Styp (Stiep, Stip, Stipp, Stypen).
herb Rekowski VI
Inna nazwa: Rekowski V b, Wrycz-Rekowski
Herb znany był przynajmniej w dwóch wariantach. Opisy z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego:
Blazon: Tarcza dzielona na trzy w pas. W polu I, czerwonym, trzy lilie srebrne w skos, w słup i w skos lewy; w polu II, błękitnym, rak czerwony w prawo; w polu III, srebrnym, półksiężyc złoty w lewo, przed którym trzy takież gwiazdy (2 i 1). Klejnotu brak, nad tarczą sam hełm z koroną. Labry: prawdopodobnie z prawej czerwone, podbite srebrem, z lewej błękitne, podbite złotem. Według Żernickiego i Ostrowskiego, lilie w polu I są tylko dwie (błędnie).
herb Rekowski VI a
Inna nazwa: Wrycz-Rekowski
Blazon: W polu I lilie są naturalne (bywają przedstawiane z łodygami i liśćmi), gwiazdy w polu III są dwie w słup i trzecia przed nimi. Herb ma klejnot: trzy pióra strusie, srebrne między czerwonymi. Labry czerwone, podbite srebrem.
herb Rekowski VI b
Inna nazwa: Wrycz-Rekowski
Blazon: Barwy nieznane, sama tarcza z koroną. W polu górnym w miejsce lilii trzy gołębie lecące w pas. Księżyc w polu dolnym z twarzą, przed nim dwie gwiazdy w słup i jedna przed nimi.
Najwcześniejsze wzmianki: Wariant VI wzmiankowany jest przez Cramera (Geschichte der Lande Lauenberg und Bütow), Rekowskiego-Wotocha (Versuch einer Geschlachte der aus Landen Bütow und Lauenberg in Pommern stammenden Adelsgeschlechter von Wotoch, von Styp, von Wrycz und von Gynz Rekowski) oraz Mülverstedta (Die Wappen der von Wantoch-, von Gynz-, von Styp-, und von Wrycz-Rekowski). Wariant ten, opisywany przez Pragerta jako prawidłowy, jest więc nieznany z herbarzy klasycznych. Żernicki (Der polnische Adel) oraz Ostrowski (Księga herbowa rodów polskich, pod nazwą Rekowski Vb), przekazali wizerunek z błędem. Wariant VIb, podawany przez Mülverstedta w uzupełnieniach do Nowy Siebmachera, jest prawdopodobnie zniekształconą wersją prawidłowego herbu.
Rodzina Wrycz-Rekowskich: Wryczowie z Rekowa występowali w dokumentach jako Fritz (Fritze, Friz). Spis panków z Rekowa z roku 1603 wymienia m.in. dwóch Baltazarów Frietze i Matza Frietze. Kolejne wzmianki pochodzą z lat 1606 (Fritze i Friege), z roku 1607 (Balzer i Maze Frizen), z roku 1621 (Matthias, Lucas, Jürgen den Fritschen), z roku 1658 (Christffer, Peter, Paul Writzen), z roku 1688 (Christoff, Jan, Marten i Thomas Wrycza). Wzmianka z roku 1688 zwraca uwagę kaszubskim zapisem nazwiska w niemieckim źródle. Nazwisko odmiejscowe Rekowski zaczęło się pojawiać w XVII wieku. Znany jest zapis z XVIII wieku, dotyczący Matthiasa Wrycza-Rekowskiego (zmarł w 1775 roku). Inne wzmianki pochodzą z lat: 1746-63 (Matthias Wricza Rekowski), z roku 1751 (Krzysztof, Michał, Piotr Wrycz Rekowski), z roku 1756 (Michel von Wryca, wdowa von Wryca)-Rekowski, Peter von Wrycon-Rekowski), z roku 1804 (pięciu von Wricz-Rekowskich). Z rodu tego pochodził ksiądz Józef Wrycza (żył w latach 1884-1961). Wryczowie oprócz działu w rodzinnej wsi posiadali też w różnych okresach czasu działy we wioskach: Czarna Dąbrowa, Półczno, Borzyszkowy, Grabowo, Ostrówek. Współcześnie nazwisko Wrycza Rekowski, Wrycza-Rekowski nosi około jedenastu osób, Wricz Rekowski i Wricz-Rekowski - dziewięć osób, Writsch von Rekowski - dwie osoby, Writz-Rekowski - trzy osoby.
Herbowni: Wrycza (Frietz, Fritschen, Fritzen, Frizen, Wricon, Wricz, Writzen, Wriza, Wryca, Wrycon, Wrycz, błędnie: Reetz, Rietze, Ritz, Ritzen, Rizen, Ruetzen, Rutz, Rützen, Rytzen) z przydomkiem Rekowski (Wrycz von Rekowski).
herb Rekowski VII
Inna nazwa: Rekowsky, Wrycz-Rekowski, Gynz odmienny, Gynz-Rekowski
Kaszubski herb szlachecki, odmiana herbu Gynz.
Herb znany przynajmniej w trzech wariantach. Opisy z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego:
Blazon: W polu błękitnym u podstawy rak czerwony w prawo, nad którym miecz srebrny pomiędzy półksiężycem złotym w lewo z prawej i dwiema takimiż gwiazdami w słup z lewej. Klejnot: nad hełmem bez korony trzy pióra strusie. Labry błękitne, podbite srebrem.
herb Rekowski VII a
Inna nazwa: Rekowsky, Wrycz-Rekowski
Blazon: Rak jest w lewo, półksiężyc z twarzą, gwiazdy trzy (2 w słup i jedna z lewej), brak klejnotu.
herb Rekowski VII b
Inna nazwa: Wrycz-Rekowski
Blazon: Sama tarcza, barwy nieznane, zamiast półksiężyca gwiazda, zamiast gwiazd półksiężyc w prawo.
Najwcześniejsze wzmianki: Herb w wariancie podstawowym znany z prac badacza dziejów Rekowskiego-Wotocha, wymienia go też Nowy Siebmacher (jako Rekowski III) oraz Ostrowski (Księga herbowa rodów polskich, jako Rekowski I). Warianty VII a i b pochodzą od Rekowskiego-Wotocha. Ten pierwszy pochodzi z pieczęci Leopolda Gustava Heinricha von Rekowskiego (żył w latach 1810-85), ten drugi z pieczęci Kasimira von Rekowskiego (żył w latach 1713-83), wywodzącego się z Wryczów.
Herbowni: Reckowski, Reckowsky, Rekoskie, Rekowski, Rekowsky bez drugiego członu nazwiska. Herb ten przypisywano też gałęzi z przydomkiem Gynz (Ginz, Güntz, Günz).
herb Rekowski VIII
Inna nazwa: Wrycz-Rekowski, Księżyc odmienny
Blazon: Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego: W polu półksiężyc z twarzą w prawo, przed którym gwiazda. Klejnotu brak, za to nieheraldycznie ponad hełmem duża korona. Labry nieznanej barwy.
Kaszubski herb szlachecki, według Przemysława Pragerta odmiana herbu Księżyc.
Najwcześniejsze wzmianki: Herb wymienia Nowy Siebmacher (jako Rekowski V), pochodzi on z pieczęci z XVIII wieku, należącej do jakiegoś Rekowskiego z rodu Wryczów.
Herbowni: Reckowski, Reckowsky, Rekoskie, Rekowski, Rekowsky być może z przydomkiem Wrycz.
herb Rekowski IX
Inna nazwa: Rekowsky, Güntz-Rekowski, Gynz-Rekowski, Gynz von Rekowski, Gynz odmienny, Ginz, Güntz, Günz, Wrycz-Rekowski
Kaszubski herb szlachecki, odmiana herbu Gynz.
Herb znany przynajmniej w czterech wariantach. Opisy z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego:
Blazon: Tarcza trójdzielna w pas, w polu górnym, srebrnym, rak czerwony w prawo; w polu środkowym, błękitnym od prawej w pas półksiężyc złoty, takaż gwiazda, miecz srebrny, gwiazda złota; w polu dolnym, srebrnym, ryś naturalny, skaczący. Klejnot: nad hełmem w koronie pięć piór pawich. Labry błękitne, podbite srebrem.
herb Rekowski IX a
Inna nazwa: Rekowsky, Ginz-Rekowski, Güntz-Rekowski, Günz-Rekowski, Gynz-Rekowski, Gynz von Rekowski, Gynz odmienny, Ginz, Güntz, Günz, Wrycz-Rekowski
Blazon: Sama tarcza z koroną. Tarcza jak w poprzednim, ale ryś gotujący się do skoku.
herb Rekowski IX b
Inna nazwa: Rekowsky, Güntz-Rekowski, Gynz-Rekowski, Gynz von Rekowski, Gynz odmienny, Ginz, Güntz, Günz, Wrycz-Rekowski
Blazon: Jak poprzedni, ale w środkowym polu kolejno półksiężyc, gwiazda, miecz, półksiężyc, gwiazda.
herb Rekowski IX c
Inna nazwa: Rekowsky, Güntz-Rekowski, Gynz-Rekowski, Gynz von Rekowski, Gynz odmienny, Ginz, Güntz, Günz, Wrycz-Rekowski
Blazon: Jak poprzedni, ale w miejsce lewego półksiężyca dodatkowa gwiazda.
Najwcześniejsze wzmianki: Herb we wszystkich wariantach znany jest z prac badacza dziejów Rekowskiego-Wotocha (wariant podstawowy w Die Wappen der Rekowski, warianty odmienne w Versuch einer Geschlachte der aus Landen Bütow und Lauenberg in Pommern stammenden Adelsgeschlechter von Wotoch, von Styp, von Wrycz und von Gynz Rekowski). Wariant IX a pochodzi z pieczęci Franza Johanna, założyciela linii Gynzów. Wariantu IX b używał syn Franza, Berthold Hermann Peter Gynz von Rekowski (żył w latach 1813-92). Wariant IX c należał do drugiego syna Franza, Fedora Juliusa Leo von Rekowskiego (żył w latach 1812-67) i jego synów: Maxa Fedora (żył w latach 1844-70), Karl Franz Fedor (żył w latach 1848-1927) i Otto Fedor (żył w latach 1850-1915).
Rodzina Rekowskich-Gynzów: Gynzowie to najmłodsza linia dziedziców Rekowa. Nazwisko czy też przydomek Gynz pojawiło się dopiero w roku 1804, a nosił go Franz Johann von Rekowski (żył w latach 1767-1813), syn Josepha von Rekowskiego. Johann otrzymał oficjalne potwierdzenie prawa do przydomku Gynz wraz z awansem i orderem Pour le Mérite w roku 1810 od króla Fryderyka Wilhelma III. Johann używał herbu Rekowski IX a. Dziad Johanna i ojciec Josepha, Matthias (zmarł przed rokiem 1775) nosił przydomek Wrycz, zatem Gynzowie pochodzą od Wryczów-Rekowskich. Przydomek Gynz może wywodzić się od nazwiska Hinz albo Hinca, które należało do dziadka macierzystego Franza-Johanna. Franz osiadł na Śląsku, dając początek śląskiej rodzinie Gynzów-Rekowskich. Wnuki Franza Johanna otrzymały w roku 1880 zezwolenie od króla na zmianę nazwiska Gynz von Rekowski na von Gynz-Rekowski oraz zatwierdzenie rodowego herbu. Jego synowie dali początek dwóm liniom Gynzów-Rekowskich, z których jedna, pochodząca od Fedora Juliusa Leo Gynz von Rekowskiego, używała herbu Rekowski IX, druga, pochodząca od Bertholda Hermanna Petera, herbu Rekowski X.
Herbowni: Rekowski (Reckowski, Reckowsky, Rekoskie, Rekowsky) z przydomkiem Gynz (Ginz, Güntz, Günz).
herb Rekowski X
Inna nazwa: Gynz-Rekowski, Gynz odmienny
Blazon: Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego: W polu błękitnym z podstawą srebrną miecz srebrny, na prawo od miecza półksiężyc srebrny z twarzą w lewo, na lewo od miecza dwie gwiazdy srebrne w słup, w podstawie rak czerwony w prawo. Klejnot: nad hełmem w koronie pięć piór pawich. Labry błękitne, podbite srebrem.
Kaszubski herb szlachecki, odmiana herbu Gynz.
Najwcześniejsze wzmianki: Herb znany z prac badacza dziejów rodu, Wilhelma von Rekowskiego (Mitteilungen des Familienverbandes derer v. Rekowski (v. Rekowsky)).
Rodzina Rekowskich-Gynzów: pieczętują się herbem Rekowski IX.
Herbowni: Rekowski (Reckowski, Reckowsky, Rekoskie, Rekowsky) z przydomkiem Gynz (Ginz, Güntz, Günz).
herb Rekowski XI
Inna nazwa: Gynz-Rekowski, Gynz
Blazon: Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego: W polu błękitnym miecz srebrny pomiędzy półksiężycem złotym w lewo z prawej i dwiema takimiż gwiazdami w słup z lewej. Klejnot nieznany, na hełmie sama korona. Labry błękitne, podbite złotem.
Najwcześniejsze wzmianki: Hipotetyczny herb stworzony przez heraldyka niemieckiego Mülverstedta jako pierwotny herb Gynzów-Rekowskich.
Rodzina Rekowskich-Gynzów: pieczętują się herbem Rekowski IX.
Rodzina Rekowskich-Wryczów: pieczętują się herbem Rekowski VI.
Herbowni: Rekowski (Reckowski, Reckowsky, Rekoskie, Rekowsky) z przydomkiem Gynz (Ginz, Güntz, Günz), według Pragerta właściwie z przydomkiem Wrycz.
Żródła:
herby Polskie
Herby Polskie
Herby Polskie
"Herbarz Polski - od średniowiecza do XX wieku" - Tadeusz Gajl